Waarom laten wielrenners, ook na de botsing van Steven Kruijswijk op een paaltje, nalatige organisaties wegkomen met excuses. Naar aanleiding van het wielerongeval waarbij Steven Kruijswijk op 24 augustus jl. tijdens de vijfde etappe van de Ronde van Spanje viel, zijn sleutelbeen brak en daardoor zijn deelname moest beëindigen, gaat het dagblad De Limburger hierop in.

De organisatie van de Vuelta heeft wel haar excuses gemaakt en heeft laten weten dat ze een onderzoek begonnen zijn naar het incident. Ook hebben ze de verzekeringsmaatschappij ingelicht, om een procedure op te starten. De teamorganisatie van Lotto-Jumbo verwacht daar meer van te horen en hoopt op een financiële compensatie. Directeur Richard Plugge van Lotto-Jumbo is in elk geval al blij dat de tourorganisatie haar fout heeft toegegeven. Het standpunt van de internationale wielrenunie UCI is dat de organisator verantwoordelijk is bij dit soort ongevallen. In het artikel in De Limburger geven ex profwielrenner Danny Nelissen en letselschade-expert Yme Drost daarop hun reactie.

Niets geleerd

Volgens Danny Nelissen hebben organisatoren van wielerevenementen en beroepswielrenners er nog altijd niets van geleerd. Een wielrenner krijgt een ongeval, de renners reageren verontwaardigd, de organisatie zegt sorry en daarmee is de kous af. Volgens hem zouden de wielrenners alerter moeten reageren op gevaarlijke situaties en desnoods dan maar afstappen. Maar het ontbreekt de renners aan daadkracht. Ook de vakbond van wielrenners, de AIGCP, de internationale wielerunie, de UCI, en de media zouden er scherper bovenop moeten zitten.
Ook de werkgever van de wielrenner kan, indien deze gevaar ziet, ingrijpen en opkomen voor zijn ploegleden, aldus Nelissen.

Aansprakelijk

Volgens Yme Drost is de organisatie Unipublic duidelijk aansprakelijk. Bij potentieel gevaar dient de parcoursbouwer een waarschuwing te geven. Bij het bewuste paatje had op z´n minst een markering moeten staan. Hij adviseert Lotto/Jumbo om hier een zaak van te maken, grote kans dat die gewonnen wordt. Ook hij vindt de passiviteit in dit soort zaken tweeledig. Het is veelal onwetendheid bij het slachtoffer én onwil bij de organisatie. Vaak verschuilen de organisaties zich achter het argument dat een renner het parcours moet kennen. En veel letselschadezaken in de wielersport komen niet eens voor de rechter, maar worden via een schikking met de verzekering geregeld, aldus Drost.

Schadevergoeding

Volgens de ploegmanager Richard Plugge kunnen de ploeg en Kruijswijk weinig met de excuses en een eventuele schadevergoeding. Tegen  AD Sportwereld zei hij: “Je wilt hier een sportieve prestatie neerzetten. Wat ze ook voor schadevergoeding geven. Dat is niet waarom we op de fiets stappen. Je stapt op om te winnen.” Voor Kruijswijk was zijn valpartij extra pijnlijk, omdat hij zich juist na zijn valpartij in de Ronde van Italië in mei wilde revancheren. Hij was goed in vorm en hoopte in Spanje zijn seizoen goed af te kunnen sluiten. Hoe is zoiets nu nog goed te maken?