Donderdag was het de dag dat slachtoffers van de oud-neuroloog Jansen Steur voor de Almelose rechtbank het woord mochten voeren. In de dagen er voor hadden medisch hooggeleerde deskundigen weinig heel gelaten van de werkwijze en diagnostiek van de ex-neuroloog.

Drie jaar onnodig naar dagopvang

Slachtoffers hadden er halsreikend naar uitgekeken. Ook Taib El Haddad had graag zijn dochter willen laten spreken over zijn gevoelens en ervaringen. Hij zat bijna drie jaar lang ten onrechte in de dagopvang voor dementerenden. Ruim vijf jaar na het vertrek van Jansen Steur uit het Enschedese ziekenhuis MST hoorde hij dat hij helemaal geen Alzheimer had; hij had niets. Wranger kon het haast niet. Maar omdat in de zaak van El Haddad door het Openbaar Ministerie (net) geen gevangenisstraf van ten minste 8 jaar kon worden gevorderd, mocht El Haddad zijn dochter niet laten spreken.

Officier van justitie medische zaken Van Eykelen, probeerde de rechter nog op andere gedachten te brengen, maar voorzitter Bordenga was onverbiddelijk: “De wet staat het niet toe.” Wel las Bordenga de slachtofferverklaring van El Haddad voor. En zo kreeg ook zijn schrijnend verhaal een plaats in het strafproces.

“Mijn vrouw had volgens dokter Jansen drie opties: van mij scheiden, vijf dagen in de week naar de dagbehandeling in het verpleeghuis of definitieve opname in het verpleeghuis. Dit omdat het thuis niet meer ging. Ik was boos en verdrietig, want ik voelde mij niet ziek. Ik was niet zoals de demente ouderen in het verpleeghuis”, zo las Bordenga voor.

Maar liefst drie foutieve diagnoses

Aangrijpende waren ook de verklaringen van Johanna en Karin. Zij verloren hun moeder, die na het horen van maar liefst drie door Jansen Steur gestelde foutieve diagnoses: Alzheimer, MSA en ALS, de hand aan zichzelf sloeg. Een verkeerde medicijnencocktail bracht haar volgens een deskundige zo ver. De haast literaire verhalen van beide dochters maakten diepe indruk op de aanwezigen.

Wim van LosserVerdachte weet het als geen ander

Ook de slachtoffers Wim van Losser (foto links) en Freddy de Haan voerden het woord. Ze waren vele malen op televisie te zien als ze hun ervaringen met Jansen Steur op heldere en duidelijke wijze uit de doeken deden. Maar ditmaal hielden ze het niet droog. De emoties werden hun onder het gehoor van de ex-neuroloog te veel. Het onderstreepte op een treffende manier wat de ex-neuroloog hen had aangedaan.

“Het idee dat ik dat kindje en de kinderen van mijn zoon nooit zou kennen was mijn grootste verdriet. Ik heb op een bepaald moment mijn dochter gevraagd: ‘als jullie nog een tweede kindje wensen, wacht dan niet te lang want dan kan ik het kindje nog herkennen'”, zo vertelde van Losser de Almelose rechters geëmotioneerd.

De Haan deed tijdens zijn referaat, indirect verwijzend naar het donkere oorlogsverleden van de vader van Jansen Steur, een klemmend beroep op de oud-neuroloog om alsnog de gehele waarheid te vertellen: “Juist omdat de verdachte als geen ander weet hoe het is met trauma’s te moeten leven, opdat patiënten/slachtoffers, of een deel van ons, ook niet met een trauma worden opgescheept.”

Diepe sporen

Hennie Mulder liet het woord aan zijn vrouw. Hij voelde zich door de emoties niet in staat zijn slachtofferverklaring zelf voor te lezen.

Voor de rechters werd door de verklaringen van de slachtoffers in ieder geval duidelijk dat de handelwijze van Jansen Steur diepe sporen had nagelaten bij de slachtoffers.

Yme Drost, juridisch loket15.000 euro shockschade

De zitting werd afgesloten met een pleidooi van letselschade-expert Yme Drost, die de slachtoffers van Jansen Steur bijstaat. Drost bepleitte een schadeloosstelling voor de achter-gebleven echtgenoot, die zijn vrouw door zelfdoding verloor. De man kon de zitting om emotionele reden niet zelf bijwonen. Hij hield een posttraumatische stress-stoornis over aan de confrontatie met zijn overleden vrouw, die hij levenloos aantrof in de badkamer. Drost eiste onder meer 15.000 euro shockschade. Het Medisch Spectrum Twente en haar verzekeraar MediRisk wezen eerder iedere aansprakelijkheid in die zaak van de hand.

“Tot op het bot vernederd”

De overige slachtoffers op de dagvaarding, werden inmiddels schadeloos gesteld door de medische verzekeraar van het ziekenhuis. Zij hoefden daardoor geen schadevergoeding meer te eisen in de strafzaak.

Hennie Mulder liet overigens in zijn slachtofferverklaring weinig heel van de handelwijze van de verzekeraar van het ziekenhuis. Hij verklaarde zich door de verzekeraar “tot op het bot vernederd” te hebben gevoeld.